kurinji malayalam kavitha

കുറിഞ്ഞി 

കരയുന്ന മേഘമേ  എന്തേ ജലബാഷ്പം 

ഒരു തുള്ളിയായെൻ അരികിൽ വന്നില്ല

ചുട്ടുപൊള്ളുന്നൊരെൻ ഭൂമികയിൽ 

ചെറു പനിനീര് നീ തൂകാത്തതെന്തേ 

വറ്റിവരണ്ടൊരെൻ ഇടറുന്ന ഗദ്ഗധ 

വീജിയോ  നിൻ പ്രിയ രാഗമായി 

ഒളിയമ്പ് തൂകുന്ന സൂര്യന്റെ തേജസ്സോ 

ഇന്നെനിക്കന്യമായി മാറുന്നിതാ

ആരും കൊതിക്കുന്ന യൗവന തീഷണയിൽ

മണ്ണോടടിയുമോ ഞാൻ എന്നുമെന്നും 

ഒരു കുളിർ കാറ്റുമേ വന്നതില്ല

എൻറെ തളിരില പോകുന്ന യാമങ്ങളിൽ 

മൊട്ടിട്ടു പൂവിട്ടു കൈകുവാനില്ല തെല്ലും ആശയും 

ജീവൻ വെടിയാതെ നിൽക്കണമെത്രയെ 

വീർപ്പുമുട്ടിക്കുമി ജാലകച്ചില്ലുകൾ 

അപലയാം എൻ മുന്നിൽ മതിലുകളായി 

കോൺക്രീറ്റ് തീർത്തൊരാ മാളിക-

യ്ക്കൂളിലായി വറ്റുന്നു ജീവനും 

സ്വാതന്ത്ര മോടെന്നുമി ഭൂമിയിൽ 

ജീവിക്കുവാനൊരു വരമരുളു 

കാഴ്ച്ചതാണ് തീരാത്ത പൊൻവസന്തം 

തോരാതെ പെയ്യുനി നിത്യമെന്നും