പ്രണയ നൊമ്പരം
തിരതല്ലും അലപോലെയെൻ
മാനമിന്നു വിങ്ങവേ
ആളൊഴിഞ്ഞ വീഥിയിലൂടെയെൻ
മോഹങ്ങൾ യാത്രയായി
കാർമേഘമെങ്ങോ നിന്ന്
തോരാത്ത ബാഷ്പമായ്
അകലുന്നു വേദനയോടെ
അരികിലെന് ഓർമ്മകൾ
മായും നിൻ സ്നേഹം
മറയും വർണങ്ങൾ
എന്നെന്നും മിഴിവാര്ന്
നനയും രാവുകൾ
ചക്രവാകത്തിൽ മറയും
സൂര്യന് പകലെന്ന പോൽ
സുപ്രഭാതത്തെ പുൽകും
ചന്ദ്രന്റെ കിരണങ്ങൾ പോൽ
അകലെയായി മറയും സ്നേഹം
ഇനിയുമെത്തുകയില്ലലോ
ഇത്രനാൾ ഞാൻ കണ്ടൊരാ
സ്വപ്ങ്ങളെന്നുമേ
നിൻറെ മുഖ സൗന്ദര്യ ശോഭകൾ
ഇനിയുന്നു ഞാൻ കാണും
സ്വപ്‌നങ്ങൾ എന്നുമേ
അറിയാത്ത സൗന്ദര്യ ശോഭകൾ
എങ്കിലും കാണും വെളിച്ചം
ജീവനായി തെളിയും വെളിച്ചം
No comments:
Post a Comment