അവൾ
ശാന്തമായി പെയ്യുന്ന
മഴയുടെ കുളിർമയിൽ
ഞാൻ അവളെ ഓർത്തു പോകുന്നു
നനുത്ത കാറ്റായ് വന്നെൻ
കവിൾ തടത്തിൽ തഴുകിയ
ചുംബനത്തിങ്കൽ അവളുടേതായിരുന്നു
കാഠിന്യമേറിയ വേനലിൽ
അവൾ പെയ്തിറങ്ങിയത്
കലുഷിതമായ എൻ്റെ
മനസിനെ ശാന്തമാക്കാനായിരുന്നു
മനസു വീണ്ടും വീണ്ടും
ചോദിക്കുകയാണ്
എത്രത്തോളം അവളെൻറെ
ഉള്ളിൽ ആഴ്നിറങ്ങിയെന്നു?
ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യമാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
അറിയാത്ത ആഴമുള്ള അവളുടെ
സ്നേഹ സാഗരം പോലെ
ഉള്ളിന്റെ ഒരു കോണിൽ മന്ദ്രിക്കുന്നു
